I HATE LUV STORYS

Kisah tentang lelaki yang tak percaya cinta & seorang perempuan yang mempercayai kewujudan cinta yang SEMPURNA. Shit. Tipikal storyline.dan pengakhiran yang boleh dijangka. Yahhxx.

Namun, setiap naskah mempunyai kelebihan tersendiri. Jalur cerita yang berbeza. Cerita ini diperkukuhkan dengan judul dan permainan warna yang elegan dan komersial. Biru gelap. Love.
Appearance yang cantik dengan padanan thriller yang begitu mengesankan. Oleh itu, aku bernafsu untuk menonton filem ini.

Karan Johar (pengarah Filem Kuch-Kuch Hota Hai) merupakan individu yang terlibat dalam penghasilan filem ini. Walaupun bukan bertindak sebagai pengarah bagi filem ini, namun terdapat sedikit sebanyak rentetan dari filem hasilan Dharma Production menghiasi beberapa babak awal dalam filem ini.

Kekuatan filem ini juga banyak bergantung dengan keserasian watak utama yang dipegang Imran Khan dan Sonam Kapoor. Kekuatan kimia antara mereka menyebabkan ternanti setiap jalur ceritera ini. Pesona mereka di layar amat mengesankan dan energy yang diberikan oleh setiap watak menyebabkan penonton kekal di kerusi sehingga tamat.

Kesimpulannya, bukan lah terbaik mana, tetapi untuk merasa kesegaran dari muka baru pelakon Hindi yang selama ini di monopoli lambakan Dutt, Khan’s, & Bachchan etc, mungkin ini antara naskah yang boleh dipuji. Selamat Menonton.